Ο Τόπος των Δελφών.

Από τα αγαπημένα μέρη στην Ελληνική γη ο τόπος των Δελφών.

Τα ιερά του βρίσκονται στη βάση δύο θεόρατων βράχων του Παρνασσού, των Φαιδριάδων.
Σήμερα Φλεμπούκος και Ροδινή.

Αυτοί οι δύο βράχοι δίνουν στο τοπίο των Δελφών την ιδιότυπη ομορφιά του.


Απέναντι κλείνει τον ορίζοντα το βουνό της Δεσφίνας και ανάμεσα μια λιόφυτη κοιλάδα που τη διασχίζει ο ποταμός Πλειστός.

Προς τα γαλάζια νερά του κόλπου της Ιτέας, ξεδιπλώνεται ο κάμπος του Χρυσού και της Άμφισσας, σαν άλλη θάλασσα από ελαιόδεντρα. Το περίφημο Κρισαίον πεδίον αφιερωμένο επί αρχαιότητας στον Απόλλωνα.

Ο ναός του θεού Απόλλωνα, ο οποίος με ειρηνικό και πνευματικό χαρακτήρα προσπαθούσε να συμβιβάσει τις αντιθέσεις και να ημερεύει τα ήθη.


Εδώ γράφτηκαν τα ρητά των Επτά Σοφών, που συμβούλευαν το
μέτρο στη ζωή των ανθρώπων.


Θεός της Μουσικής και της Ποίησης.


Το θέατρο ένα από τα καλύτερα της Ελλάδος, κατασκευασμένο από πέτρα Παρνασσού τον 4οαι.πχ.
Χωρίζεται σε δύο μέρη, το κοίλο -35σειρές ημικυκλικών καθισμάτων- και τη σκηνή. Υπολογίζεται ότι μπορεί να περιλάβει 5000 θεατές περίπου.


Το στάδιο όπου γίνονταν αγώνες προς τιμήν του θεού Απόλλωνα τα Πύθια. Αποτελείται από δύο μακρά τμήματα που ενώνονται με την ημικυκλική σφενδόνη. Η βόρειος πλευρά έχει 12 σειρές βαθμίδων ενώ η σφενδόνη και η νότια μόνο 6 λόγω εδαφικής διαμόρφωσης.


Το μήκος του είναι 177.55 μέτρα -1στάδιο της ρωμαϊκής εποχής- το δε πλάτος 25.50 κατά μέσον όρο. Γύρω από το στίβο βλέπουμε τα καθίσματα, το λεγόμενο θέατρο. Δεν φτάνουν ως το στίβο αλλά τερματίζουν σε ένα τοίχο, την κρηπίδα ή podium ύψους 1.30μ


Από τις αψίδες που σχημάτιζαν οι τέσσερις πεσσοί στο βάθος, έβγαιναν οι αθλητές και οι κριτές.

Ο Ηνίοχος ένα από τα σπουδαιότερα και ωραιότερα πρωτότυπα χάλκινα έργα της αρχαιότητας.
Παριστάνει έναν οδηγό αγωνιστικού άρματος σε φυσικό μέγεθος, αμέσως μετά το τέλος του νικηφόρου αγώνα. Βρίσκεται σε άριστη κατάσταση σκεπασμένο με την ωραία πράσινη πατίνα που το προστάτεψε από την διάβρωση.
Έφηβος αθλητικός φορά μακρύ χιτώνα αρματοδρόμων. Η πλατιά ταινία στο μέτωπο είναι η ταινία του νικητή, με διακόσμηση μαιάνδρου από εμπίεστο ασήμι και χαλκό. Ο βολβός των ματιών είναι από λευκό σμάλτο και η ίριδα από καστανό λίθο, προσδίδοντας ιδιάζουσα ένταση στο βλέμμα.
Σύνθεση αυστηρή, γεωμετρική με ρεαλισμό στις λεπτομέρειες, συνδυάζονται σ΄ένα έργο μοναδικό.


Το γυμνάσιο ήταν συγκρότημα οικοδομημάτων που χρησίμευε για άσκηση των εφήβων και την προετοιμασία των αθλητών που λάβαιναν μέρος στους πυθικούς αγώνες. Οι ορίζοντές του άνοιξαν καθώς ξένοι δάσκαλοι, ρήτορες, ποιητές, επιστήμονες, έδιναν διαλέξεις εκεί.


Η Θόλος του ιερού της Αθηνάς Προναίας.
Αριστούργημα της αρχαίας αρχιτεκτονικής, δωρικού ρυθμού, κτισμένη γύρω στο 380π. χ. από πεντελικό μάρμαρο και σκούρο ελευσινιακό τιτανόλιθο.
Ποιος ήταν ακριβώς ο προορισμός της Θόλου δεν είναι γνωστός, ο πλούτος όμως του κτηρίου, η πολυχρωμία των υλικών η λεπτότητα της εργασίας, δείχνουν ότι είχε ιδιαίτερη σημασία για τους Δελφούς και το κατατάσσει ανάμεσα στα ωραιότερα οικοδομήματα της αρχαιότητας. Το όνομα Προναία πήρε επειδή ήταν προ ναού του Απόλλωνα. Στο βάθος αριστερά διακρίνεται ο ναός.

Δελφοί, τόπος με απαράμιλλη ομορφιά.

Τόπος ελληνικός.

Πηγή το βιβλίο " ΔΕΛΦΟΊ " Β.Πετράκος Εφ.Αρχαιοτήτων